Amassakoul - Tinariwen

Rating: 5/10 

Sound Quality: 320 kb/s

Format: Mp3

Record Label: Wolrd Village

Year Released: 2004

Album Covers: Included

Pass: radiodada

Links: rapidshare

Note From Dada!

Παραμένοντας γεωγραφικά πολύ κοντά σε σχέση με το προηγούμενο post του Toumani Diabate, (δηλαδή στο Μάλι και συγκεκριμένα στο κομμάτι εκείνο της χώρας που βρίσκεται η έρημος Σαχάρα) αλλάζοντας όμως αρκετά το "μουσικό προσανατολισμό", αναρτώ ένα album μίας μπάντας που ενώ έχει την αφετηρία της πριν από περίπου 30 χρόνια, μόλις την τελευταία δεκαετία άρχισε να γίνεται ευρέως γνωστή. Πρόκειται για το μουσικό σχήμα των "Tinariwen", και συγκεκριμένα για το 2ο δίσκο (από τους 4 συνολικά της δισκογραφίας τους) με τίτλο "Amassakoul". Με έναν εξαιρετικά ιδιαίτερο ήχο, που βασίζεται κυρίως στις ηλεκτρικές κιθάρες και το μπάσο (λιγότερο στα κρουστά και ακόμα πιο σπάνια στα πνευστά) είναι αναγνωρίσιμοι από τις πρώτες κιόλας νότες των κομματιών τους. Ένας ήχος που πατάει ξεκάθαρα στο "αφρικανικό μουσικό τους τοπίο" απ' τη μία και απ' την άλλη το "εκτοξεύει" η πρόσμιξή του με "blues & rock" στοιχεία. Εδώ βρίσκεται και το αρκετά γνωστό και πολύ καλό "Aldhechen Manin", καθώς και τα αξιοσημείωτα "Amassakoul 'N' Ténéré" και "Eh Massina Sintadoben".

About Tinariwen

Tinariwen (Tamashek: "The deserts", plural of "ténéré" meaning "desert") is a band of Tuareg musicians from the Sahara Desert region of northern Mali. Formed in 1979, they rose to prominence in the 1980s as the pied pipers of a new political and social conscience in the southern Sahara, and the icons of a whole generation of young Touareg living in exile in Algeria and Libya. In the early 2000s Tinariwen started to gain a following outside Africa, first in the world music community, and then in the wider rock scene, thanks to frequent tours and appearances at major festival in Europe and the USA. After releasing their second CD album 'Amassakoul' in 2004 they become one of the most successful African groups in the world, and won several prestigious awards. They sing about the suffering and exile of their people, the semi-nomadic Kel Tamashek of the southern Sahara, and about their beauty of the desert home.